28 December 2016

Սառնությունից հետո...


Հեշտ է մի քանի րոպեում ավերել այն, ինչ ամիսներով կառուցվել է: Հեշտ է մի քանի րոպեում կոտրել սեղանին դրված բաժակը, բայց չզգալ, չզգալ նրա ցավը, չլսել նրա ճչոցը լռության մեջ:

23 December 2016

Երկար մորուքով մարդուկին

Ամանորին հրաշքներ լինում են, Ձմեռ պապի հետ էլ են դրանք կատարվում: Բոլորի տներում ապրողը՝ մորուքով մարդուկը` մեր մարդուկը: Մանկությանս ամենա-ամենա հերոսը, ամենասպասված մարդուկը: 

13 December 2016

Սևակի պոեզիան՝ ջութակի նվագ

Սիրում եմ Սևակ կարդալ, սիրուն է գրում: Սևակը կախարդական է, նա կարող է մի երկու տողով կախարդել քեզ, քո հոգին: Բառախաղի է նման, բայց այնքան սիրուն է, այնքան հուզիչ: 

8 December 2016

Կյանքի խաղ


Հեռանում եմ հիմա ես քեզանից, սակայն հեռավոր ապագայում քեզ կգտնեմ… Կլինես մի ծերունի, ալեհեր մազերով: Կորած կլինեն մեր անցած օրերը, ու մեր անցյալը մենք կհիշենք ժպիտով:

Մեր աստղերն են մեղավոր

Մի օր, որ տեսնեք իրեն փոխանցեք, խնդրում եմ, որ լվացք կա անելու: Ասում են՝ բոլորիս ներսում էլ լվացք է հավաքվում, որ մի օր պետք է լվացվի:

Ամանորյա հրաշքը

 Նկարը՝ Vessna7
-Այ բոլորը չգիտես, թե ինչու սպասում են Ամանորին մի հրաշքի-ի-ի-ի…Իսկ իրականում ինչո՞վ է այդ օրը տարբերվում մյուսներից: Այ ժամերը արդեն խփել են 12-ին, բայց ոչինչ չի պատահում: Ինչպես ցանկանում էի տաքանալ, այնպես էլ հիմա եմ ցանկանում…,-ճնճղուկը շարժեց իր թևերը և ավելի շատ փքվեց:

1 December 2016

Իմ երազանքների ուղին


Ու ժամանակն է, որ ես գնամ: Գնամ՝ կորեմ իմ երազանքների ու նպատակների մեջ... 
Այնպես կորեմ, որ այլևս դու ինձ չկարողանաս գտնել:

Անգույն դատարկություն

Քեզնից կհոգնեմ ու կգնամ մի օր… Դու չես իմանա՝ քնած կլինես: 

30 November 2016

Անվերնագիր


Դու նման էիր մի հին գրքի, որ տեսնելիս մարդ ցանկություն չէր ունենա կարդալու: Մնացել էիր առանց խնամքի՝ կեղտոտ էիր ու պատռտված...

27 November 2016

Անհնար է առանց սիրո երջանիկ լինել

Մարդուն երջանիկ լինելու համար շատ բան պետք չէ, և ճիշտը դա երեխաներին մանկուց հասկացնելն է,որովհետև հետո կարող է ուշ լինել։

26 November 2016

Երեք նստարան

Պիտի նստեինք այգու բոլոր նստարաններին ու դեռ շատ նայեինք նույն ուղղությամբ․․․

25 November 2016

Աշնան բնակիչը

Երբ ցանկանաս փախչել այստեղից, զանգիր ինձ, ես չեմ խոստանում փախչել քեզ հետ, բայց ես կարող եմ համոզել, որ մնաս: 

Քանի՞ տարի ես ցանկանում ապրել

7
Ապրում էր 80 տարեկան մի պապիկ, ով իր ամբողջ կյանքը աշխատել էր այգում: Եվ եկել էր նրա մահանալու ժամանակը: Երբ նրա մոտ հայտնվեց Մահը, որպեսզի տանի նրան իր հետ, նա աղերսեց Աստծուն.

Մենք

1166

Թո՛ւյլ տուր ինձ մեռնել ողջ, այլ ոչ թե ապրել մեռած

stock-photo-79968021














Ընկնող տերևի խշշոցը

989-owjdkmw
… Հաճախ աշնանը ես ուշադիր հետևում էի թափվող տերևներին, որպեսզի բռնեմ այն մի վայրկյանը, երբ տերևը պոկվում է ճյուղից և սկսում ընկնել գետնին:

Դրախտի ճանապարհը


michael-farber

Ուր էր, թե երջանկություն վաճառեին

b_u8shb4pfk
Ինչ լավ կլիներ, եթե հրուշակեղենի խանութներում կիլոգրամներով երջանկություն վաճառեին: 

Առակ երջանկության մասին

aqq_oxbpj1g
Երջանկությունը շրջում էր ամբողջ աշխարհով և ում հանդիպում էր ճանապարհին, կատարում էր նրանց ցանկությունները, կատարում էր իր պարտականությունները:

Ես մի ծրագիր ունեմ

wdydtp1zraq
-Ես մի ծրագիր ունեմ:

Սիրո իմաստը

ujptrrmysei
Այնքան վատ չէ ամուրի վիճակը, ինչքան վիճակը, երբ մարդը ապրում է ինքն իր համար,

Ասում են

1416a4f7bcdd068e
« Գրկիր ինձ, ինձ հիմա միայն դա է պետք»…

Մենք այն պատմություններն ենք, որոնք մեզ հետ պատահել են

ptmbkoiz244
Մենք՝ մեր անունը, տարիքը կամ քաշը չենք: Մենք այն պատմություններն ենք, որոնք մեզ հետ պատահել են, երազանքները, որոնք մեզ գրավում են, պլանները, որոնք մենք կազմում ենք, զգացմունքները որոնց հետ ապրում ենք:
Հեղինակն անհայտ է

Ուրախացիր, դու ապագայում կմահանաս


Niki-Boon5
Ուրախացիր, դու ապագայում կմահանաս:

24 November 2016

Ինչո՞ւ են այստեղ բոլորը երջանիկ, բացի ինձնից















-Ինչո՞ւ են այստեղ բոլորը երջանիկ, բացի ինձնից:

Ի վերջո մարդ ենք...

Երկար նայեցի ծառերի տարբեր գույներ ու ձևեր ունեցող տերևներին: Սկսեցի նրանց դերեր տալ ու նմանեցնել մարդկանց՝ տարբեր տեսքերով, տարբեր ժպիտներով ու տարբեր բնավորություններով:

21 November 2016

Մի ակնթարթ

Դու եկար ու այնպես գնացիր, որ ես նույնսիկ չհասցրի քեզնով ապրել: Եկար ու գնացիր մի ակնթարթի նման… Ու էլ հիմա չկա՛ս: Չեմ տեսնում քո լուսեղ դեմքը և չեմ լսում քո խռպոտ ձայնը: Դարձել ես մի երազ, մի երևակայություն...

Տխրությանս գունավոր հերոսը

Նա ուրիշ է…
Նրա համար դժվար է ապրել, որովհետև նա ապրել չգիտի, որովհետև նա չի կարողանում ապրել մարդկանց մեջ, իսկ առանց նրանց էլ ապրելն անհնար է թվում: 

20 November 2016

Ես տանն եմ

Մինչ կրթահամալիրի մասին լսելը, հենց այսպիսի միջավայրի մասին էի երազում։

18 November 2016

Մի տոպրակ ցանկություն

Դու ուրիշ էիր…Դու նման էիր մի գեղեցիկ ու փափուկ ձյան, որը շատ շուտ հալչում էր: 
Դու եկար ու հուշերի մի տոպրակ թողեցիր իմ կյանքում: 

15 November 2016

Կրթահամալիրը տարիներ հետո...


Երբ սիրում ես ինչ-որ մեկին, ուզում ես, որ այդ մեկը լինի ամենալավը, ամենախելոքը, ամենագեղեցիկը, մի խոսքով`ամենա-ամենան:

14 November 2016

Ցուրտ եղանակի տաք Դիլիջանը

Ուրբաթ առավոտյան, երբ բոլորն արդեն պատրաստ նստած էին, ես վերջինը շտապեցի երթուղային: Մի տեսակ անսովոր ու անորոշ էր ճանապարհը՝ Ժայռ չէր, Սևան չէր: Երևի սա հենց այն էր, ինչին երկար էինք սպաել: Նորություն էր, Դիլիջան էր: Մի փոքր երկար գնացինք, բայց այդ երկարությունն էլ իր պատճառներն ուներ: Հաճախ էինք կանգ առնում, քանի որ նորանոր վայրեր ու բազմաթիվ աչքեր կային, որոնք յուրովի այդ վայրերը դարձրեցին իրենցը: Դնելով կադրերի մեջ իրենց տրամադրությունն ու առանձնահատկությունները պահերն անմահացրեցինք ամենատարբեր կողմերից և բոլորն էլ հետաքրքիր են:

11 November 2016

Տոնդ շնորհավոր, կրթահամալիր


Ես շրջեցի աշխարհի կեսը ու գտա մի վայր, որտեղ ապրում եմ մոտ վեց տարի:

8 November 2016

Իմ ու քո աշունը


Շշնջա քո աշնանային բանաստեղծությունը մարդկանց ականջներին:

3 November 2016

Մեր օրերում ապրողը


Հետաքրքիր է կարդալ մեր ժամանակներում ապրող գրողի մասին, կարդալ նրա պատմվածքները, քանի որ նա գրում է հենց մեր՝ մեր ազգի, ժողովրդի, երկրի մասին: 

27 October 2016

20 October 2016

16 October 2016

Ինչ-որ մի տեղ...


Փողոցներում, որտեղ հիմա դու չկաս՝ աշուն է, և մարդիկ քայլում են ոչ մի բան չնկատելով: Իսկ ես, ամեն անգամ անցնելիս բացակա եմ դնում քո անվան դիմաց: Իսկ դա նորմալ չէ: 

13 October 2016

Դու...իմ աշնանային ամենամեծ սխալ

Հաճախ բառերն էլ չեն հերիքում, ու միայն նկարելն է ինձ օգնում: Շատ էի զայրացած, կրկին խզբզանք դարձավ: Ու հանկարծ պատռելուց առաջ քո պատկերը տեսա:

Ժայռի վրա կառուցված մեր տունը

Մի տուն կառուցեցի ժայռի վրա: Սովորաբար հյուրեր չէի ունենում, և սա առաջին անգամն էր, որ դռան թակոց լսեցի… Նա էր:

8 October 2016

Քո մեջ եմ սկսվում և վերջանում...


Այն, ինչ գոյություն ունի հիմա, մի ժամանակ ուղղակի երազանք էր: Մի ժամանակ դու բոլորիս երազանք էիր: Իսկ հիմա դու մերն ես:

2 October 2016

Այն ես անվանեցի ծաղիկ...


Բոլոր ծաղիկներն էլ երևի ինչ-որ մարդիկ են, որոնք հողից դուրս գալով փնտրում են մեկին և չեն գտնում, մեռնում են շուտով, մեռնում են վերջին անգամ:

30 September 2016

Իմ փակ ազատությունը


Երբ ասում են` դու ազատ ես, շատերն ընկալում են դա որպես անսահմանություն։ Բայց իրականում ազատությունը բոլոր կողմերից էլ շրջափակված է սահմաններով ու դրանք անցնելը կարող է լինել ճակատագրական։ 

25 September 2016

20 September 2016

Ներքին անկախություն

Հաճախ անկախությունն ու ազատությունը համեմատում են միմյանց հետ, անգամ նույնացնում։

Իմ օտար հարազատը

Մենք նորից հանդիպեցինք, ու դու ձեռքդ մեկնելով ներկայացար, ես թեթև սեղմեցի մատներդ ու արտաբերեցի հասարակ անունս, մտքումս կրկնելով` էսպես չի լինում, ով է տեսել հարազատները նորից ծանոթանան:

12 September 2016

Հանգած մոխրամանը

Ես նույնպես Չեխովի նման սիրում եմ հետևել կրակին և չգիտեմ, թե ի՞նչ է այն։

7 September 2016

Հավատը լուռ զրուցում է ...





Աղասի Այվազյանի «Եկեղեցին»  ընթերցելիս թվաց, թե մի փոքր անհասկանալի է։ 

3 September 2016

Մի՛ ամաչիր բարի ու քնքուշ լինել…

Այս աղտոտված աշխարհում մենք արդեն գրեթե մոռացել ենք, թե ինչ է մարդկային պահվածքը։ Կարող ենք մեզ պահել կենդանու, քարի նման, բայց մարդ լինելը մոռացել ենք։ Գիտենք ամեն ինչի գինը, բայց գնահատել չգիտենք։ Այն ինչ վաղ ժամանակներում չկար անգամ՝ սրբացրել ենք, իսկ թանկը սկսել անտեսել։

Սև-սպիտակը

Մարդկանց աչքերը յուրօրինակ հայելիներ են:

2 September 2016

Ամենուրեք փնտրիր բարին

Մեզանից յուրաքանչյուրը մյուսների համար փակ գիրք է:

24 August 2016

Գրկելով երկինքը


Սեր խոստովանելու մերժումից դրդված` ստիպված եմ ուրիշին գտնել։ Գուցե կոտրումն էր պատճառը ցինիկ դառնալու`

12 August 2016

Անժամկետ

Չէի զգում ժամանակը, սովը: Պարզապես կայի և ցանկանում էի  լինել այդ պահին  հավերժ:
Լռելու ժամանակ չկար, անհավատալի էր, բայց անընդհատ ուզում էի խոսել: Վախենում էի ամեն ինչ կրկին թողնել անավարտ:

14 July 2016

Շատ սիրեք ու շատ ճամփորդեք

ՓՈՔՐԻԿ ՆԱԽԱԲԱՆ-ՆԵՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆ

Ես վերադարձա, կարելի է ասել ամենադժվարն արդեն հաղթահարված է։

2 June 2016

Գեղեցիկը մերն է

Չգիտեմ, որ միտքն ինձ ավելի երջանկացրեք, այն որ պետք է կրկին այցելեինք «Ժայռ», թե որ ֆիզկուլտուրայի քննությունը հենց այնտեղ էինք հանձնելու։

12 May 2016

8 May 2016

Ես էի խելագար, թե դուք էիք ուրիշ

Ինչու էին նրանք միայն վատը նկատում ու հաճախ թերագնահատում ինձ: Երբեք «ապրես» չէին ասում, միայն ստիպում էին թրջել աչքերս, իսկ հետո կուլ տալ արցունքներս:

3 May 2016

Մենք հակապատկերներ ենք...

Ցու՞րտ է տունդ.
մի արև եմ ծրարում, փոստում եմ քեզ համար ....
բառի մեջ մի աստղիկ դիր
ու առաքիր իմ երկինքը.
Շատ եմ մութ: 
-Մանուչեհր Աթաշի

27 April 2016

Էլ ու՞մ ենք ջերմացնելու․․․

Դու չես վախենում տգեղ երևալուց, այդ իսկ պատճառով դառնում ես էլ ավելի գեղեցիկ։