Լուռ եմ վերջերս: Չեմ խոսում, որովհետև ես ժպիտով եմ խոսում, ձայնով լի ժպիտով:
Իսկ ինչպես տեսում ես` իմ դեմքին ժպիտ չկա: Չկա դեռևս այն ձայնը, որը կարոտ է մնացել ներսիս գոռոցին:
Սպասում է այն օրվան, երբ ուրախությունից կճչա ու դուրս կժայթքի հավաքված լռությունը... Կգնա-կհասնի մինչև երկինք այդ ձայնը, այդ անտեսանելի հզոր ուժը, որը ոչ ոք չի տեսնում, բայց ես սպասում եմ նրան։ Կարոտում եմ ձայնով լի իմ ժպիտին։
Կարծես թե ինչ-որ տեղ նրան տեսել եմ….
Բայց իրականում երբեք էլ չեմ տեսել, ուղղակի նրան ճանաչում եմ...
Ճանաչում եմ. չէ՞ որ նրան այս ամբողջ ժամանակ իմ մեջ եմ պահել ու զգացել։
Իսկ ինչպես տեսում ես` իմ դեմքին ժպիտ չկա: Չկա դեռևս այն ձայնը, որը կարոտ է մնացել ներսիս գոռոցին:
Սպասում է այն օրվան, երբ ուրախությունից կճչա ու դուրս կժայթքի հավաքված լռությունը... Կգնա-կհասնի մինչև երկինք այդ ձայնը, այդ անտեսանելի հզոր ուժը, որը ոչ ոք չի տեսնում, բայց ես սպասում եմ նրան։ Կարոտում եմ ձայնով լի իմ ժպիտին։
Կարծես թե ինչ-որ տեղ նրան տեսել եմ….
Բայց իրականում երբեք էլ չեմ տեսել, ուղղակի նրան ճանաչում եմ...
Ճանաչում եմ. չէ՞ որ նրան այս ամբողջ ժամանակ իմ մեջ եմ պահել ու զգացել։
No comments:
Post a Comment