25 December 2015

Անխուսափելի քո կեղծ ժպիտը

Գեղեցիկ են լուսավորված երևանյան փողոցները, բայց ես կրկին սովորությանս համաձայն հայացքս բարձրացնում եմ դեպի վեր։ Ու չտեսնելով այն հին լուսինը՝ հասկանում եմ, որ այն էլ ինձ նման խամրել է։

24 December 2015

Դառնալ ավելի լավը


Արագ անցավ, բայց որքան բան հասցրեց տալ այս տարին` բազում ձեռքբերումներ, ինչու չէ նաև՝ բացթողումներ: Կրկին լայնացան փորձի ու գիտելիքի շրջանակները։

16 December 2015

Միայնակ եսերը

Ֆիզիկական մարմինը մեկն է, իսկ հոգևորները՝ շատ։

Դարձեք անիրական





Եթե հեքիաթ ես գտնում, անտարբեր մի անցիր կողքով , նետվիր դեպի այն ու ապրիր  նրանով, գուցե անիրականությունը թողնի քեզ հասկանա՞լ մարդկանց ...

13 December 2015

Որդնած նկուղներ

Տեսնես կգա մի օր, երբ լսելով նորությունները, հասկանամ, որ ոչ մի վատ բան չի եղել երկրագնդի վրա և ամեն ինչ կարգին է։

10 December 2015

Հին ու լավ օրեր

Կանչ, հին ու լավ օրեր, կարոտ, տխրություն և ամենակարևորը՝ մանկության սեր, որը կորել էր, երբ խավարել էր արևը...

8 December 2015

5 December 2015

Հիմա ես այստեղ եմ


Ավարտվեց տխրության ու մենության փուլը, որին հաջորդում է դատարկությունը։

29 November 2015

Միասին լինել












 Անձրևից կռացած`
Կրկին գլուխը վեր պարզեց
Քրիզանթեմը ծաղկած:

Երբեք չդավաճանող և իսկական ընկերը...

Սիրում եմ խորհրդավոր լռությունը։ Այն իր մեջ ավելի իմաստալից խոսքեր է պարունակում, քան դատարկ զրույցները։

20 November 2015

Գտեք ձեր Արևին ու դուք կշողա՜ք...






Երբ սկսում ես մտածել, ընկնում ես մտքերով ու հայտնվում մի սենյակում, որտեղ դու ես ու մտքերդ, որտեղ կարող ես ինքդ քեզ հետ լինել անկեղծ` չվախենալով սխալվելուց:

Իմ տունը... դու ես

Կրկին գիշեր է...

17 November 2015

365 օր

2015 թ. նոյեմբերի 18-ին Շողակն էլեկրոնային ամսագիրը կդառնա մեկ տարեկան:

15 November 2015

Անիրականը իրականության մեջ ...






Միայն փշրված երազն էր շարունակում ժամանակ շահելփորձելով շոշափելի դարձնել այնինչ այլևս իրական չէր: 

12 November 2015

Պարսկական պոեզիա. Ռումի




Ինչո՞ւ եք դուք թակում ամեն մի օտար դուռ:

Գնացե՛ք և թակե՛ք սեփական Սրտի դուռը: Ջալալ Ադ Դին Ռումի 

Ասում են, թե...


Ասում են, թե դու այնպես
Մոռացել ես ինձ, այնպե՜ս,
Որ երբ անունս են տալիս,
Հազիվ միտքդ եմ գալիս։

11 November 2015

3 November 2015

Մրսում եմ


Մրսում եմ, բայց թեյ չէ ուզածս։ Մեջովս դող է անցնում, բայց ձեռնոց ու վերմակն էլ չեմ ուզում։

28 October 2015

Բայց արդեն ուշ կլինի, շատ ուշ...

Կգա մի օր, այն օրը, երբ մարդիկ կզղջան, որ իզուր էին արհամարհում ոգու վառ կարոտը, մտքերն ու երազանքները:

21 October 2015

Քո աղմուկը

Թող բոլորիս նյարդայնացնի, բայց շարունակ լսվի քո այդ աղմուկը մամ։

Անիրական երազ


Ես չէի նայում քեզ, երբ կողքիս էիր, իսկ հիմա, երբ դու չկաս, ես տեսնում եմ քեզ ամենուր։

15 October 2015

Ինձ միշտ հետաքրքրել են ուրիշի մտքերը

«Միտքը և կիրքը գոյություն ունեն համատեղ: Հնարավոր չէ, որ մարդն հավատա, որ ինքը հրեշտակ է կամ կենդանի:

6 October 2015

Երանի որոց ոչ իցէ տեսեալ եւ հաւատասցեն

Կան բաներ, որոնք մենք չենք տեսնում, բայց չենք դադարում երազել դրանց մասին:

28 September 2015

Շողակնի ամսական հաշվետվություն. սեպտեմբեր

Ընդհանուր հրապարակումներ՝ 308:
Այս ուս. տարվա առաջին ամսում Շողակնի անդամների կողմից թողարկվել է 29 հրապարակում:

23 September 2015

Ներկայի գույները

Երազներում էլ կյանք կա: Այնտեղ էլ հենց ապրում են բոլոր մեր պահերը... Պահերը քայլող հիշողություններ են կյանքում:
Երբեմն տանում են մեզ հետ՝ անցյալ կամ ապագա, բայց վախենալուն այն է, որ մենք ներկայում չենք ապրում:
Ներկայի գույները հավերժացնում են ապագան...
Անիրական, թե իրական... ինչ էական է՝ ինչպիսին են: Նրանք միշտ պահում են մեզ երազում...

20 September 2015

Անդունդի միջից թպրտացող լույսը

Մութ էր, բայց լույսի մի փոքր մասունք կար, որն անընդհատ փորձում էր դուրս գալ անդունդի միջից։

9 September 2015

Վիլյամ Սարոյան, «Նարինջները» վերլուծություն


Ծանր էին ապրում, եղածը նարինջներն էին։

Հիման ավելին է, քան հետոն

Այնքան ծրագրեր ունեմ ապագայի հետ կապված, այնքան բան եմ որոշել անել։ Բայց մեկ էլ գալիս է մի պահ ու հասկանում ես, որ այդ ամենը հնարավոր է էլ երբեք չիրագործես։