Ամառ էր։ Նստած էի պատուհանի մոտ։ Աչքերս լցվում էին աղի արցունքներով։ Գիշեր էր, քամին գրկում էր ինձ, իսկ ես սպասում էի, որ դու գրկես։ Հարազատս։ Դու եկար, գրկեցիր ինձ, և ես մտա հեքիաթի մեջ։ Ես լաց էի լինում կարոտից։ Ես լաց էի լինում դեռևս չեկած կարոտից։ Ի՜նչ միամիտն եմ...։