Վարուժան
կարդալիս` իմ մեջ գտնում եմ հայրենասեր մարդու կերպարը: Աչքերիս առջևով անցնում են կադրեր:
Մտքումս երգում եմ ՙՙ«Երազ իմ
երկիր հայրենի» երգը: Հայրենի, որտեղ ես ապրում եմ, սակայն այն երազ է ինձ համար: Ուզում եմ ապրել իմ Հայրենիքի հոգում:
Դառնալ մի մասը նրա: Մտնել աշխարհը քաջ զինվորի ու լինել մարտիկը իմ երկրի: Բայց և
այնպես վախենում եմ մտքից՝ չեմ ուզում լինել պարտված: Կոտրված ու հուսախաբ եղած հայ:
Ւմ կոչումն այդ չէ: Ես չեմ ծնվել մարտիկ լինելու համար: Ես չեմ ծնվել ընդմիշտ հաղթող
լինելու համար: Կյանքում լինում են անկումներ, լինում են նաև բարձունքներ, բայց մենք երբեք չենք մնում
նույն տեղում:
Մենք շարժվում ենք առաջ՝ հիշողությունները չմոռացած:
Հայրենի ոգին
Հայր օրհնե
Մենք շարժվում ենք առաջ՝ հիշողությունները չմոռացած:
Հայրենի ոգին
Հայր օրհնե
No comments:
Post a Comment