Լինում են այնպիսի պահեր, որ այնքան ուրախ ենք՝ որ նույնիսկ այդ ուրախությունը մեր մեջ չի տեղավորվում:Այդ փաստը ավելի է ուրախացնում և դրանից հետո ես ուզում եմ ուղղակի կիսվել իմ ուրախությամբ, որովհետև շուտով կպայթեմ, բայց այդ զգացմունքով կիսվելը ոչ թե պակասեցնում է այն՝ այլ ավելացնում այն կրկնակի: Լավ է, որ այն չի սպանում: Պայթելը… Նշանակում է չեմ հասցնի կիսվել և այն իմ տեղը կկիսվի բոլոր մարդկանց մեջ: Ես չեմ հասցնի ինչ որ մեկին տալ մեջինս այլ ուղղակի ինքստինքյան կճչամ, կհանգստանամ և կանցնեմ առաջ… Ուրախությունը սահմաններ չունի և չունի քանակ: Օրեցօր այն ավելանում է, կիսվելուց կրկնապատկվում է, բայց չի փոքրանում: Մաթեմատիկայի օրենքները այստեղ չեն գործում: Այն ունի իր սեփական ուրախության օրենքները:
Հեղինակ՝ Մանե Հովհաննիսյան
No comments:
Post a Comment