Ոմանք էլ երեխաների ձեռքը բռնած քայլում են, ժպտում են, ուրախանում են, ապրում են այսօրվա օրով: Չեն մտածում` ինչ կլինի վաղը. արդյոք կքայլեն նորից ու արդյո՞ք կժպտան, արդյո՞ք կմրսեն, թե՛ արդեն կերազեն մրսելու կամ ժպտալու մասին:
Ոչինչ մնայուն չէ, ու դու երբեք չգիտես՝ ինչ կլինի քեզ հետ վաղը:
Ու հանկարծ ամեն ինչ շրջվում է գլխիվայր, չես էլ պատկերացնում, որ այն, ինչ երազում էիր, արդեն իրականություն է, կամ էլ ավելի վատ ` չես էլ ուզում, որ իրականանա...
Ամեն պահ մարդիկ հայտնվում են կողիքիդ ու օգնում են քեզ բարձրանալ վերև, իսկ երբ հասնում ես, միևնույնն է, դու տխուր ես լինում: Իսկ այդ մարդը կամ ընկերակցում է քեզ կամ էլ թողնում միայնակ:
Ոչինչ մնայուն չէ, ու դու երբեք չգիտես՝ ինչ կլինի քեզ հետ վաղը:
Ու հանկարծ ամեն ինչ շրջվում է գլխիվայր, չես էլ պատկերացնում, որ այն, ինչ երազում էիր, արդեն իրականություն է, կամ էլ ավելի վատ ` չես էլ ուզում, որ իրականանա...
Ամեն պահ մարդիկ հայտնվում են կողիքիդ ու օգնում են քեզ բարձրանալ վերև, իսկ երբ հասնում ես, միևնույնն է, դու տխուր ես լինում: Իսկ այդ մարդը կամ ընկերակցում է քեզ կամ էլ թողնում միայնակ:
Երբ միայնակ ես մնում, սկսում ես մտովի հիշել այն մարդկանց դեմքերը, ովքեր հանդիպել են քեզ ու մտնել քո կյանք...
Ու շատ ժամանակ փորձում ես նայել մարդկանց ու հասկանալ՝ ինչ է կատարվում նրանց ներսում կամ ինչ են զգում նրանք, կամ զգո՞ւմ են ինչ որ բան, թե ոչ, թե այնքան են դարձել անտարբեր իրար հանդեպ, որ չեն էլ նկատում, թե ինչ է կատարվում:
Մարդիկ, հասկացեք իրար, եղեք ազատ, բաց ու անկեղծ:
Փոխեք ամեն ինչ, ձեզ զգացեք ձեր երազած հավերժական տնակում:
Փնտրեք մարդկանց, գտեք մարդկանց, ովքեր փնտրում են ձեզ, ովքեր սիրում ու սպասում են ձեզ ...
No comments:
Post a Comment