Նրանք աղմկում աղաղակում են, երգում, պարում, մենք սկսում ենք խելագարվել դրանից, իսկ տպավորություններն ավելի են ոգեւորվում: Դրանք լինում են խնդացող-տխուր եւ սրատաբեկ-ուրախ...
Այս բանաստեղծությունը Թումանյանական տպավորությունների մասին է, որոնք մերթ արձակում են լրբենի ճիչեր, մերթ՝ տկար, խղճալի ձայներ... Ու ըստ իս, այդ տպավորություններն են նրան այդքան յուրահատուկ եւ հետաքրքիր դարձնում:
No comments:
Post a Comment