Անընդհատ սպասում էինք դրան, ամեն մի աճած սանտիմետրի ու մեծացած տարիքի համար ուրախանում: Եվ ամենագրավիչն այն էր, որ կարծում էինք, թե այդ ամենը ինքն իրեն է լինելու, մեզանից պարզապես պահանջվում է մեծանալ՝ ու վերջ:
Սակայն հիմա ես հասկացել եմ, որ կյանքում ոչինչ ինքն իրեն չի լինում, ամեն ինչ կախված է մարդկանցից ու առաջին հերթին հենց քեզնից: Եթե դու չգրես հեքիաթդ, ոչ ոք քո փոխարեն դա չի անի եւ արդյունքում գիրքը դատարկ կմնա: Գրիչը քոնն է, թուղթը քոնը, գրողն էլ՝ դու…
No comments:
Post a Comment