27 April 2015
22 April 2015
Ռուբեն Սեւակ. Գիշերն իջավ
Այս բանաստեղծությամբ Ռուբեն Սեւակը ուզում է ցույց տալ, թե ինչքան գեղեցիկ է աշխարհը, ու այն ամենը ինչը շրջապատում է մեզ: Գեղեցկություն կա գիշերվա, աստղերի եւ լույսի, ջրի ու լռության ձայնի մեջ:
Ռուբեն Սեւակը գտնում է երջանկություն ապրելու, շնչելու, իրերի եւ անգամ քարանալու մեջ: Նա աշխարհը գնահատում է իր ողջ գեղեցկությամբ ու հմայքով, նա գիտի թե ինչ է սերը, թե ինչ է իրական գեղեցկությունը:
19 April 2015
14 April 2015
10 April 2015
9 April 2015
8 April 2015
Վաճառականի խիղճը
Բոլոր մարդիկ էլ սխալվում են, բոլորն էլ սայթաքում են, սակայն յուրաքանչյուրը պետք է կարողանա պատասխան տալ իր արարքների համար: Միայն այդպես կարող է խիղճը հանգիստ լինել, իսկ քանի դեռ մարդ չի ուզում ընդունել, որ նա սխալ էր, միշտ ինչ-որ բան ներսից կայրի նրան: Պետք է ուժեղ լինել, նայել սեփական խղճի մեջ, լսել նրան ու հաճախ ենթարկվել, քանի որ միշտ չէ, որ ուղեղն է ճիշտ:
7 April 2015
1 April 2015
Subscribe to:
Posts (Atom)