Իմ բոլոր եղանակների սիրելի աշունը

Ժպիտը ակնթարթ է տևում, բայց երբեմն հիշողության մեջ մնում է ընդմիշտ:

Իմ գտած ամենաթանկ գոհարը

Երեխա ժամանակ գրքերի արանքում թիթեռնիկներ էի չորացնում:

Ինչ-որ մի տեղ...

Փողոցներում, որտեղ հիմա դու չկաս՝ աշուն է, և մարդիկ քայլում են ոչ մի բան չնկատելով: Իսկ ես, ամեն անգամ անցնելիս բացակա եմ դնում քո անվան դիմաց: Իսկ դա նորմալ չէ: 

Դու...իմ աշնանային ամենամեծ սխալ

Հաճախ բառերն էլ չեն հերիքում, ու միայն նկարելն է ինձ օգնում: Շատ էի զայրացած, կրկին խզբզանք դարձավ: Ու հանկարծ պատռելուց առաջ քո պատկերը տեսա:

Ժայռի վրա կառուցված մեր տունը

Մի տուն կառուցեցի ժայռի վրա: Սովորաբար հյուրեր չէի ունենում, և սա առաջին անգամն էր, որ դռան թակոց լսեցի… Նա էր:

Քո մեջ եմ սկսվում և վերջանում...

Այն, ինչ գոյություն ունի հիմա, մի ժամանակ ուղղակի երազանք էր: Մի ժամանակ դու բոլորիս երազանք էիր: Իսկ հիմա դու մերն ես:

Այն ես անվանեցի ծաղիկ...

Բոլոր ծաղիկներն էլ երևի ինչ-որ մարդիկ են, որոնք հողից դուրս գալով փնտրում են մեկին և չեն գտնում, մեռնում են շուտով, մեռնում են վերջին անգամ: